42. இணை கற்பித்தல் – இறந்தவர்கள் செவியேற்பார்களா?
உரை: பி. ஜைனுல் ஆபிதீன்
எழுத்தாக்கம்: ரூபான்
எம்.ஐ.எஸ்.சி.
ஒரு மனிதன் இறந்து விட்ட பிறகு அவனுக்கு இந்த
உலகத்துடன் உள்ள எல்லாத் தொடர்புகளுமே நிறுத்தப்படுகின்றன; துண்டிக்கப்பட்டு
விடுகின்றன என்பதற்கு ஏராளமான சான்றுகளைப் பார்த்து வருகின்றோம்.
அதனுடைய தொடர்ச்சியாக நபி (ஸல்) அவர்கள் மீது
ஸலவாத் சொல்வது சம்பந்தப்பட்ட செய்தியில், ஸலாமை
என்னிடத்தில் கொண்டு சேர்ப்பதற்காக அல்லாஹ் சில வானவர்களை நியமித்திருக்கிறான்.
அவர்கள் வழியாகத்தான் அது என்னிடத்தில் வந்து சேரும் என்று சொன்னதிலிருந்து பல
விஷயங்களை நாம் அறிந்து கொள்கிறோம்.
முதலாவது, இந்த
உலகத்திலுள்ள எல்லா விஷயங்களும் நபிகள் நாயகம் (ஸல்) அவர்களைச் சென்றடைவதில்லை.
அவர்களுக்கு அது தேவையுமில்லை. அவர்களோடு சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்களை மட்டும் அல்லாஹ்
அவர்களுக்கு அறிவித்துக் கொடுக்கிறான். அந்த விஷயங்களைக் கூட நபியவர்களை
நேரடியாகக் கேட்கச் செய்யாமல் மலக்குமார்களின் வழியாக அந்தச் செய்திகள் போய்ச்
சேருகின்றது என்பதைப் பார்க்கிறோம்.
‘‘உங்களுடைய நாட்களில் சிறந்தது வெள்ளிக் கிழமையாகும். எனவே
நீங்கள் வெள்ளிக்கிழமையன்று என் மீது அதிகமாக ஸலவாத் சொல்லுங்கள். ஏனென்றால்
உங்களுடைய ஸலவாத் எனக்கு எடுத்துக் காட்டப்படும்’’ என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்.
அதற்கு
நபித்தோழர்கள், ‘‘அல்லாஹ்வின் தூதரே! நீங்கள் மண்ணோடு மண்ணாக
மக்கிப் போன நிலையில் நாங்கள் சொல்கின்ற சலவாத் எப்படி உங்களுக்கு
எடுத்துக்காட்டப்படும்?’’ என்று கேட்டனர். அதற்கு நபியவர்கள்,
‘‘இறைவன் நபிமார்களுடைய உடல்களை (சாப்பிடுவதை
விட்டும்) பூமிக்குத் தடை செய்து விட்டான்’’ என்றார்கள்.
நூல்:
அபூதாவூத் 1049
நபிமார்களின் உடலை மண் சாப்பிடாது என்பதை
அல்லாஹ் இந்த உலகத்திலேயே காட்டுகிறான். நபி (ஸல்) அவர்கள் திங்கட்கிழமை
மரணிக்கிறார்கள். புதன்கிழமை அன்று அடக்கம் செய்யப்படுகிறார்கள். இந்த 3 நாட்களில்
சாதாரண மனிதர்களின் உடல் அழுகி துர்நாற்றம் அடித்துவிடும். ஆனால் நபியவர்களின்
உடல் 3 நாட்களாகியும் அழுகாமல் துர்நாற்றம் அடிக்காமல்
இருந்திருக்கின்றது.
அதனால் தான் அபூபக்கர் (ரலி) அவர்கள்
நபியவர்கள் இறந்த பிறகு, நீங்கள் உயிருடன் இருக்கும் போதும் மணம்
கமழுகிறீர்கள். இறந்த பிறகும் மணம் கமழுகிறீர்கள் என்று சொன்னார்கள். அந்த அளவிற்கு
அல்லாஹ் அவர்களின் உடல்களைப் பாதுகாத்து வைத்திருக்கிறான். இது நபிமார்களுக்கு
அல்லாஹ் வழங்கிய சிறப்பு.
ஆக மேற்கண்ட ஹதீஸிலிருந்து நபி (ஸல்)
அவர்களுக்கு நாம் சொல்லும் சலவாத்தும் சலாமும் மட்டும்தான் அவர்களுக்கு
மலக்குமார்களால் எடுத்துச் சொல்லப்படுமே தவிர வேறு எந்தச் செய்தியும் எடுத்துச்
சொல்லப்படாது. அவர்கள் அதை நேரடியாக அறியவும் மாட்டார்கள். அது அவர்களுக்குத்
தேவையுமில்லை என்பது விளங்குகிறது.
நாம் சலவாத்தும் சலாமும் சொல்வது, கப்ரு
ஜியாரத் செய்யும் போது நாம் ஓதுகின்ற துஆ இவற்றை வைத்துக் கொண்டு, இறந்து போனவர்களும்
நபியவர்களும் யாருடைய உதவியின்றி செவியேற்பார்கள் என சிலர் வாதிடுகின்றனர்.
அனஸ் (ரலி) அறிவித்தார்.
நாங்கள் நபி (ஸல்) அவர்களுடன் (அவர்களின் மகன்
இப்ராஹீம் வளர்ந்து வந்த) அபூ ஸைஃப் என்ற கொல்லரின் வீட்டிற்குச் சென்றோம். அவர்
இப்ராஹீமின் பால்குடித் தாயாருடைய கணவராவார். நபி(ஸல்) அவர்கள் இப்ராஹீமைத் தூக்கி
முகர்ந்து முத்தமிட்டார்கள். மற்றொரு முறை நாங்கள் வீட்டினுள் நுழைந்தோம். அப்போது
இப்ராஹீமின் உயிர் பிரிந்து கொண்டிருந்தது. நபி(ஸல்) அவர்களின் கண்கள் நீரைப்
பொழியலாயின. இதைக்கண்ட அப்துர் ரஹ்மான் இப்னு அவ்ஃப் (ரலி) ‘இறைத்தூதர் அவர்களே! தாங்களா (அழுகிறீர்கள்)?’
எனக் கேட்டதற்கு நபி(ஸல்) அவர்கள்,
‘அவ்ஃபின் மகனே! நிச்சயமாக இது கருணையாகும்‘ என்று கூறிவிட்டு மேலும் தொடர்ந்து அழுதார்கள். பிறகு,
‘கண்கள் நீரைச் சொரிகின்றன் உள்ளம் வாடிக்
கொண்டிருக்கிறது; எனினும், இறைவன் விரும்பாத எந்த வார்த்தையையும் நாங்கள் கூற
மாட்டோம். இப்ராஹீமே! நிச்சயமாக நாங்கள் உன்னுடைய பிரிவால் அதிகக்கவலைப்படுகிறோம்‘ என்றார்கள்.
நூல்:
புஹாரி 1303
இந்தச் செய்தியில், நபியவர்கள்
தன்னுடைய மகன் இப்ராஹீமைப் பார்த்து, நாங்கள்
உன்னுடைய பிரிவால் அதிகம் கவலைப்படுகிறோம் என்று சொன்னது, தனது
பாசத்தை மக்களுக்கு விளக்குவதற்குத்தான். தான் சொன்னதை தனது மகன் செவியேற்பார்
என்பதற்காக அல்ல!
இதுபோல் பேசுவது எல்லா மக்களிடத்திலும் உள்ளது
தான். இன்று நாம் இறந்தவர் வீடுகளில் சென்று பார்த்தால் இதை விளங்கிக் கொள்ளலாம்.
இறந்து போனவர் அருகில் அமர்ந்து கொண்டு இறந்து போனவரை நோக்கி, ‘நீ என்னை
தனியாக விட்டுப் போய் விட்டாயே! நானும் உன்னுடனே வந்து விடுகிறேன்’ என்று
சொல்வார்கள்.
அல்லது யாரேனும் அரசியல் தலைவர்கள் இறந்து
விட்டால் அவரை நோக்கி, ‘தலைவரே! கட்சியை அனாதையாக்கி விட்டு விட்டுப்
போய் விட்டீர்களே! இனிமேல் இந்தக் கட்சியை கட்டிக் காக்க யார் இருக்கிறார்?’ என்று
சொல்வதையும் பார்க்கிறோம்.
நாம் சொல்வதை அவர்கள் விளங்குவார்கள் என்று
அவரைக் கூப்பிடுபவரும் நினைக்க மாட்டார். மக்களும் நினைக்க மாட்டார்கள்.
இந்த வார்த்தையை இவர்கள் சொல்வதற்குக் காரணம்
அவர் செவியேற்பார். நாம் சொல்வதை விளங்கிக் கொள்வார் என்பதற்காக அல்ல. அவரை
நோக்கிச் சொல்கின்ற தோரணையில் ஒரு செய்தியை மக்களுக்கு விளங்க வைப்பதற்காகத்தான்.
இறந்தவர்களை நேரடியாகக் கூப்பிட்டுச் சொல்வதால்
அவருக்குக் கேட்கும் என்று விளங்கி விடக்கூடாது. விளங்கக் கூடிய நிலையில்
உள்ளவற்றை நோக்கிப் பேசுவதும், எதையும்
விளங்காத நிலையில் உள்ளவற்றை நோக்கிப் பேசுவதும் அனைத்து மக்களிடத்திலும்
சாதாரணமாக இருப்பதைப் பார்க்கிறோம். இலக்கியங்களில் இவ்வாறு பேசக் கூடிய வழமையும்
உள்ளது.
நாகூர் ஹனீபா ‘‘தென்றல்
காற்றே கொஞ்சம் நில்லு” என்ற ஒரு பாடலை பாடியிருக்கிறார். இதை வைத்து
அவர் தென்றால் காற்றைக் கூப்பிட்டு அதை நிற்கச் சொல்கிறார். எனவே தென்றல்
காற்றுக்கு நாம் சொல்வது விளங்கும் என்று சொல்வோமா!
இது மிகைப்படுத்தி, உவமைப்படுத்தி
சொல்லக்கூடிய வார்த்தைகள் தானே தவிர, நாம்
சொன்னதால் காற்று அதை விளங்கவும் செய்யாது. அது நம்முடைய கட்டளையின்படி நிற்கவும்
செய்யாது.
இறந்தவர்களிடம் பேசுவது ஒருபுறம் இருக்கட்டும்.
உயிருடன் இருக்கின்ற அதுவும் பிறந்து ஒரு நாள் ஆன குழந்தைக்கு நாம் சொல்வது
கேட்குமா? ஆனால் தாய் அந்தக் குழந்தையை நோக்கி, கண்ணே, கண்மணியே, செல்லமே
என்று கூப்பிட்டுக் கொஞ்சுவாள். இதை வைத்துக் கொண்டு அந்தக் குழந்தை தாய்
சொல்வதைக் கேட்கும் என்று சொல்ல முடியுமா?
இறந்தவர்களை நோக்கிப் பேசினாலும் அவர்கள்
செவியேற்க மாட்டார்கள் என்பதற்கு நபிகளாருடைய காலத்தில் நடந்த இன்னொரு சம்பவமும்
ஆதாரமாக இருக்கின்றது,
நபி (ஸல்)
அவர்களிடம் பைஅத் செய்திருந்த அன்சாரிப் பெண்மணியான உம்முல் அலா(ரலி) அறிவித்தார்.
(மதீனாவுக்கு வந்த) முஹாஜிர்களில் யார், யாருடைய வீட்டில் தங்குவது என்பதையறிய சீட்டுக் குலுக்கிப்
போட்டுக் கொண்டிருந்தபோது உஸ்மான் இப்னு மழ்வூன் (ரலி) எங்கள் வீட்டில் தங்குவது
என முடிவானது. அதன்படி அவரை எங்கள் வீட்டில் தங்க வைத்தோம். பிறகு அவர் நோயுற்று
மரணமடைந்தார். அவரின் உடல் குளிப்பாட்டப்பட்டு அவரின் ஆடையிலேயே கஃபனிடப்பட்டதும்
நபி(ஸல்) அவர்கள் அங்கு வந்தார்கள். நான் (உஸ்மானை நோக்கி),
‘ஸாயிபின் தந்தையே! உம் மீது இறையருள்
உண்டாகட்டும்! அல்லாஹ் உம்மைக் கண்ணியப்படுத்தியுள்ளான் என்பதற்கு நான் சாட்சி
கூறுகிறேன்’ எனக் கூறினேன். உடனே, நபி(ஸல்) ‘அவரை
அல்லாஹ் கண்ணியப்படுத்தியுள்ளான் என்பது உனக்கெப்படித் தெரியும்?’
என்று கேட்டார்கள். ‘அல்லாஹ்வின் தூதர் அவர்களே! என்னுடைய தந்தை உங்களுக்கு
அர்ப்பணமாகட்டும். பின் யாரைத்தான் அல்லாஹ் கண்ணியப்படுத்துவான்?’
என கேட்டேன். அதற்கு நபி(ஸல்) அவர்கள்,
‘இவர் மரணமடைந்துவிட்டார். எனவே, அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! இவர் விஷயத்தில் நன்மையையே
விரும்புகிறேன். ஆயினும் நான் அல்லாஹ்வின் தூதராக இருந்தும் என்னுடைய நிலைமை
(நாளை) என்னவாகும் என்பது எனக்குத் தெரியாது’ என்று கூறினார்கள். அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! அதற்குப்
பிறகு நான் யார் விஷயத்திலும் (அவ்வாறு) பாராட்டிக் கூறுவதேயில்லை.’
நூல்:
புகாரி 1243
இந்தச் சம்பவத்தில் உம்முல் அஃலா என்ற பெண், இறந்த
கிடந்த உஸ்மான் இப்னு மழ்வூனை நோக்கி, ‘அல்லாஹ்
உங்களை கண்ணியப்படுத்தி விட்டான்’ என்று
சொன்னார்களே! இந்த வார்த்தையை அவர்கள் செவியேற்பார்கள் என்பதற்காகச் சொன்ன
வார்த்தை இல்லை. அவ்வாறு எந்த நபித்தோழர்களும் புரிந்து வைத்திருக்கவில்லை. மாறாக
அந்தப் பெண்மணி, அவர்களுடைய தியாகத்தை நினைவு கூரும் விதமாகச்
சொன்ன வார்த்தைகள். அதை மற்ற மனிதர்களுக்கும் விளங்க வைக்க வேண்டும் என்பதற்காகச்
சொன்ன வார்த்தைகளாகும்.
இதுபோன்று தான் அத்தனை விஷயங்களையும் இடம், பொருள்
பார்த்து விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும். அதல்லாமல் எல்லா விஷயங்களுக்கும் நேரடி
அர்த்தம் கொடுத்தோம் என்றால் அத்தனையும் தவறாக ஆகிவிடும்.
EGATHUVAM SEP 2016